Afscheid van het werk in Israël  

Het is een vreemde gewaarwording om een laatste column te schrijven. Onze oudste zoon, Pieter, is er ooit mee begonnen, later heeft Carel het overgenomen en na diens vertrek naar Nederland werd het aan mij gevraagd.  Veel herinneringen komen boven. Terugziend op deze twintig jaar kunnen we alleen maar zeggen: ‘Dit is van den HEERE geschied, en het is wonderlijk in onze ogen.’

Gemeente Nechama  

Het is een groot voorrecht van de Heere dat de gemeente Nechama (Troost) sinds 18 oktober 2024 haar eigen lokale Joodse predikant heeft. Ik heb dat zó mogen ervaren toen ik mijn opvolger ds. Ben Dayan in het ambt bevestigde. Sommige mensen uit Nederland vroegen later: ‘Was het nu niet moeilijk voor je, om zo’n grote stap terug te moeten doen?’   

Daar heb ik geen moment last van gehad. Ik heb er zelfs niet over nagedacht. Een diepe dankbaarheid jegens de Heere vervulde mijn hart die avond. Ik zag mijn broeder Ari daar geknield liggen. Het welde op in mijn hart: ‘Wat is de Heere goed! Hij heeft de gemeente een knecht gegeven uit Zijn eigen volk.’ Ik mocht op dat moment de gemeente terugleggen in de handen van de Heere. Mijn taak was voorbij! Maar de Heere blijft. Het heeft het afscheid zoveel gemakkelijker gemaakt.  

Twee weken later mocht ik onder de Avondmaalsbediening van ds. Ben Dayan zitten. Hij sprak over 1 Korinthe 11. Ik mocht me opnieuw verwonderen. De Heere liet zien dat Hij ook in Nazareth een reine bruid heeft, witgewassen door Zijn bloed.   

Het werd bevestigd in de laatste week, toen er verschillende mensen, ook jongeren, naar me toe kwamen. Ze getuigden, sommigen onder tranen, hoe de Heere gewerkt had in hun leven.  

Gemeente-zijn in oorlogstijd  

De gemeente is in deze oorlog bijzonder getrouw geweest. Ook als er ’s ochtends of ’s middags alarm was geweest of als we de ‘boems’ hoorden in de nabije omgeving, en we tegen elkaar zeiden: Zouden de mensen vanavond durven komen? Dan zat het huis weer vol.   

Tot mijn afscheid moesten we niet één keer naar de schuilkelder, terwijl onder de dienst herhaaldelijk het alarm op onze telefoons melding maakte van raketten die afgevuurd werden naar andere plaatsen. Het is de bewarende hand van de Heere geweest. Want hoe zouden we met vijftig man naar de kleine schuilkelder gekund hebben? En hoe moest het dan met ons invalide gemeentelid? Maar de Heere zorgde.  

Actie Noodhulp – Soldatenproject  

Als er iets is wat ons deze oorlog blijdschap heeft gegeven, dan is dit het soldatenproject geweest. Als we weggingen, zorgden we ervoor dat we pakketjes bij ons hadden met een cadeaukaart en een psalmboekje. In deze oorlog mochten we door middel van dit project vele soldaten bemoedigen. We zullen nooit de oplichtende ogen, de blijde gezichten en de omhelzingen vergeten. Vooral op donderdag, als de soldaten een weekend naar huis mochten en we ze tegenkwamen op weg naar huis.. Ik sprak een oudere soldaat van rond de veertig uit Gaza. Hij bedankte me hartelijk en zei: ‘Wacht! Ik heb iets voor je.’ Hij overhandigde me een gedachtenissticker van zijn broer, omgekomen in Gaza. Wat kun je dan anders doen dan hem de woorden uit Jozua 1 meegeven en zeggen dat christenen in Nederland bidden voor Israël.  

Gebed voor Israël  

We willen u danken voor uw hartelijk meeleven al die jaren, maar bovenal voor uw gebeden voor Israël en voor ons. We willen u vragen de ernstige situatie in Israël in het gebed, ambtelijk en persoonlijk, te blijven gedenken. Het gebed is het machtigste wapen. Uiteraard vragen we ook gebed voor de vijanden rondom Israël. Dat de Heere de ogen zal openen van Hezbollah, Hamas en de mensen in Gaza voor de levende God van Israël.  De Heere heeft ons meer dan 20 jaar behoed en bewaard; dat was ook onze uitzendtekst van ds. J. Driessen in 2004 uit Psalm 121:5. Dat is waarheid geworden.   Hem alleen de eer!  

Met een hartelijke groet, ook namens Marita,  

Ds. M.L. Dekker 
(Israëlbode januari 2025)