Jeruzalem, Israël 

Na een paar dagen acclimatiseren waren we ervan overtuigd dat we dit nieuwe leventje best wel wat vonden. We raakten gewend aan de Israëlische cultuur, de manier van communiceren en zelfs het weer werd niet meer als „bloedheet” door ons ervaren. Na een werkdag in het Alyn Children’s Hospital liepen Linde en ik vanaf de bushalte naar de lokale supermarkt in de buurt van ons appartement. Appels, crackers, gember, citroenen, melk voor in de koffie en bij de havermout als ontbijt en iets van snacks stonden op het boodschappenlijstje. Oreo koekjes; 1 + 2 gratis. Wat een goede aanbieding, daar kunnen we lang mee doen. Drie dozen vallen in het boodschappenmandje. De caissière geeft aan dat we 80 shekel moeten betalen. Na de vraag hoe het kan dat de koekjes veel duurder in de kassa staan dan zou moeten, kijkt de caissière ons verdwaasd aan. „Ahh, it’s two plus one, not one plus two.” Nee hoor, dan hoeven we ze niet. Half beschaamd, half lachend lopen Linde en ik de winkel uit. 

Nooit had ik kunnen denken dat ik een half jaar in Jeruzalem zou mogen wonen. Wel wist ik dat ik ooit een stage in het buitenland zou willen doen. Toen ik hoorde dat ik in het derde jaar van mijn verpleegkundeopleiding de kans zou krijgen om in Israël stage te lopen, twijfelde ik geen moment. Bij één van de gesprekken die hoorde bij de selectieprocedure, ontmoette ik Linde. We waren toen nog onbekende personen voor elkaar. Nu, een jaar later, elkaars beste vriendinnen. 

Op de Respiratory Rehabilitation hebben wij kinderen mogen verzorgen die erg kwetsbaar waren. Kinderen die door middel van een canule in hun luchtpijp beademd werden. In deze zes maanden hebben we geleerd dat een gezond jong leven niet vanzelfsprekend is. Alyn geeft zorg aan kinderen en hun families ongeacht hun religie of achtergrond. Ouders worden getraind om op de juiste wijze met hun zieke kindje om te gaan. Hierdoor kunnen de kinderen ondanks hun noodzakelijke beademing thuis wonen.  

In het nieuws is Israël vaak negatief in beeld. Wij hebben van dichtbij meegemaakt hoe het is om in een land te wonen waar conflicten, aanslagen, oorlogen en bombardementen dreigen. We hebben ons echter nooit onveilig gevoeld. Mede doordat wij leefden onder mensen die er van jongs af aan al mee te maken hebben, en dus niet beter weten. Zij leven onder Gods leiding en ervaren daardoor rust in alle onrust. 

Naast het werken met de kinderen waren we volop toerist. Plaatsen uit de Bijbel –Nazareth, Old City, Meer van Galilea, Bethlehem– en toeristische hotspots –zoals Eilat, Haifa, Tel Aviv en Massada– hebben we bezocht. 

Aan het eind van onze periode verbleven we bij dominee Dekker in Nazareth en hebben we een dienst bijgewoond in de gemeente. Het was erg bijzonder om te zien hoe zoveel mensen met verschillende culturen bij elkaar mogen komen en samen onder het Woord van God komen. 

Al met al was het een bijzondere tijd, die we nooit zullen vergeten.