Hieronder leest u (een deel van) een aangrijpende belijdenis van een Messiasbelijdende moeder.
(…)

Ik zou zoveel afgrijselijke verhalen kunnen vertellen, maar ik wil eigenlijk iets zeggen wat sterk op mijn hart ligt en steeds zwaarder drukt: we hebben moderne Daniels nodig: mensen die aan God belijden: WIJ hebben gezondigd. Ik ben erg bepaald bij de valse gerustheid van Israël, van Jeruzalem in Ezechiël 16. In dit hele hoofdstuk spreekt God zeer streng tegen Jeruzalem en Samaria, want ze zijn Hem vergeten en hebben gehoereerd met afgoden. Gods wraak is niet mals. Ik kan deze zware teksten maar niet vergeten en vanmorgen brak er een diepe verootmoediging los bij mij: we zijn God vergeten, we zijn trots geweest op onze technologische kennis en hebben daarop vertrouwd. We hebben afgoden in de woestijn vereerd. Er was een zomerfeest aan de gang, toen de terroristen binnenvielen en 250 feestgangers doodden. Maar wat was dat zomerfeest: men danste om boeddhabeelden heen, zoals men vroeger danste om het gouden kalf! Maar dat kan ook niet!

Die mooie technologische kennis waar we zo dol op zijn, die hielp ons niet tegen de vijand: de bewakingscamera’s hadden ze binnen twee minuten onklaar gemaakt. En toen viel men binnen. En waar is onze technologie nu? God zegt in Ezechiël 16 dat Hij Jeruzalem (te vertalen met de regering en kopstukken van Israël) naakt zal uitkleden. Wel, dat heeft Hij nu gedaan en wij staan beschaamd. De keizer zonder kleren… het is diep beschamend. En nu maar praten over wraak en dat wij dit zullen winnen! Maar de ergste oorlog in dit alles is, dat wij God niet voldoende liefhebben! Dat is de ware strijd in dit alles. Er is maar 1 antwoord op: wij moeten op onze knieën en schuld belijden. Waar is dat volk gebleven dat door God uit Egypte werd geleid? Waar is dat volk voor wie Yeshua Zijn leven gaf? Hij staat en roept met Zijn handen uitgestrekt naar Zijn volk, dat grotendeels niet antwoordt. En niemand van ons kan zeggen dat wij het beter doen. Want hebben wij dit probleem wel in zijn volle diepte gezien en onderkend? Hebben wij gebeden tegen het snobisme in ons eigen volk? (…)

Laten we gezamenlijk ons verootmoedigen zoals Daniël deed: WIJ hebben gezondigd… Lieve mensen, help Israël door u te verootmoedigen, ook al hebt u zelf helemaal geen deel aan deze zonden. Ik heb er ook geen deel aan, ik ben God niet vergeten en dien Hem met mijn hele hart. Maar Daniel was God ook niet vergeten en toch bad hij dit gebed en God kon daardoor handelen. (…)
Laten de Daniels opstaan, nu, vandaag, en bidden voor genade voor het Godsvolk, want let wel: God heeft deze oorlog toegelaten en dat is niet zomaar.
(….)
Lieve mensen, mag de genade van God over ons allen zijn met heling onder Zijn vleugels.

Tot zover Karen (een Messiasbelijdende moeder).
Ontvangen via ds. Dekker.